Goed begonnen is half gewonnen
Het is zwart, bruin, wit, het is rood en het is geel, want van al die kleuren houdt God evenveel! Zo ging een liedje van Up With People. Begin de jaren zeventig trad deze hippe, multiculturele groep op in Geel, in de Gemeentelijke Feestzaal die toen nog aan de Stationsstraat stond. Natuurlijk was ik meer dan gewoon enthousiast van die jonge, swingende Indianen, Mexicanen, Afrikanen en blanken. Wat een kleurenpalet op het podium! De waarde van verdraagzaamheid als idee is me sindsdien altijd bijgebleven. Door de jaren heen werd ze voor mij zelfs alleen maar duidelijker. Het bewijs dat mensen met een verschillende achtergrond, met een verschillende cultuur en zelfs met verschillende huidskleuren kunnen samenwerken en tot grootse resultaten komen, is voor mij dus al lang geleden geleverd. Met dank aan Up With People. Wat had ik graag met hen op het podium gestaan, en wat zou ik graag mee op tournee zijn gegaan! Zingen was niet meteen mijn allerbeste eigenschap maar dansen, dat kon ik wel. En uitbundig zijn ook. Geestdriftig zijn? Check! Ik had het juiste ‘poeier’ in mijn lijf om mee de wereld te gaan verbeteren, daar was ik heel zeker van. Maar mijn directe omgeving – smoe en onze va – dacht er anders over. Ik mocht een elpee van die mannen kopen, en met een ‘je kunt nog genoeg reizen voor het goede doel als je later zelf geld verdient’, moest ik het doen.
Ik draaide de vinylplaat grijs op onze pick-up, ik zong en danste mee, en zo was ik toch een beetje een van hen. Iets later kwam Martin Luther King ook op mijn fanlijst te staan, naast John en Yoko, waar ik ook voor door een vuur zou zijn gegaan. Jawel, peace & understanding werden heel belangrijk voor mij. Ik liep dan ook rond met een vredesteken rond mijn nek en daarmee bekende ik openlijk kleur. In feite bekende ik een heel kleurenpalet, ik hield van mensen met een kleur, welke dan ook. In Tongerlo, mijn geboortedorp, was er echter geen enkele inwoner met een andere huidskleur te bespeuren, tenzij een Afrikaanse pater in de abdij.
Toen ik onlangs het eerste debat op Geel FM hoorde, waar de Geelse politieke partijen zich voorstelden, ging mijn voorkeur een niet geheel onverwachte kant uit: de Brugpartij kreeg mijn grootste sympathie. Ze kleuren, maar niet streng tussen de lijntjes, ze zitten niet gewrongen in een kleur. Ze hebben mooi groen én warm rood, ze bewegen netjes en ze staan open voor een onafhankelijk standpunt. En toch gaan ze voor duidelijke doelen. Bovendien accorderen ze nu al. Als dat geen voordeel is om een stad als Geel te doen floreren! Want daar is Geel – mijns inziens -wel aan toe.