Stefan De keersmaecker

… werd in 1963 geboren in Ternat, in een behoorlijk veterinair getinte familie. Zijn grootvader, zijn vader, twee van zijn ooms, twee neven, zijn zes jaar oudere broer… allemaal dierenartsen. Zijn drie zussen gingen een andere kant op, maar Stefan hield de familietraditie hoog. Hij bleef na zijn studies nog een jaar op de universiteit (bij Inwendige Ziekten) en klopte zijn legerdienst, maar toen kreeg de paardenmicrobe hem te pakken. Hij trok naar Ierland, hét paardenland bij uitstek in de jaren 1980. In Kildare, het mekka van de Ierse paardensport, ging hij aan de slag in een grote veterinaire kliniek met een resem jonge dierenartsen uit heel Europa. Zijn toenmalige vriendin en huidige vrouw Greet, een psychotherapeute met een eigen sjamanistische praktijk, ging mee. Ze is zijn steun en toeverlaat sinds 1988. De twee voelden zich daar thuis en hadden er een geweldige tijd, maar ze bleven er niet. Na omwegen via Australië en Engeland keerde het koppel terug naar België. Stefan ging even aan de slag bij zijn broer, maar op een of andere manier slaagde Greet, die van Retie afkomstig is, er toch in om hem in de Kempen te doen landen. In Geel nog wel. In het jaar 2000 namen ze hier hun intrek. Ze hebben twee zoons, een van 25, die net afstudeerde als psycholoog, en een van 23, die zijn talenten toepast in de (muziek)instrumentenbouw.

Na een tijd van specialiseren en hard werken in een kliniek in Kasterlee ging Stefan met een jongere vennoot op eigen benen staan en trok hij in 2018 in een eigen paardenkliniek, Equinox, ook in Kasterlee. Daar werken ondertussen zeven veeartsen. Stefan draait nog gedreven mee. En, terwijl de ‘verpaarding’ van onze landbouwgrond ruimtelijk als een probleem wordt ervaren, nuanceert Stefan die kwestie. Paardenfokkers baten vaak, vaak kleine, familiale stoeterijtjes uit, en zijn veel minder veeleisend voor hun weidegrond, zoals er ook veel landbouwers veel zorg en aandacht hebben voor ‘hunne grond’. Daar mag gerust een haag of wat struweel op staan. Hij kent er veel die meer bomen hebben geplant dan gerooid.

Nog in de vorige eeuw werd hij lid van Agalev, de voorloper van Groen. Dat doet hij vooral als milieubewust aardbewoner en zelfs ietwat uit spirituele overtuiging. Hij is daarmee geen stereotiepe figuur van de paardenwereld.

“Als we het milieu in Vlaanderen gezond willen houden, dan moeten we iets gaan doen”, zegt hij. “We moeten zorgen voor onze planeet, want we hebben er maar één. Als mensen zijn wij een deel van de ‘circle of life’. We denken soms dat we er aan de top van staan, maar dat is niet zo, we zijn maar een klein deeltje. Maar onze impact kan vernietigend zijn. Kijk maar naar de effecten van onze fossiele brandstoffen…”

Maar Stefan heeft ook andere bezorgdheden. De zwaksten, de minder bedeelden en de kansarme jongeren maken voor hem deel uit van diezelfde grote levenscirkel en ze verdienen onze zorg. “Ik geloof niet in polarisering”, zegt hij. “De werklozen, de langdurig zieken, de migranten en hun kinderen… Ze worden maar al te graag gestigmatiseerd door partijen die beweren het goed voor te hebben met Vlaanderen. Wie fout is, moet stevig aangepakt worden, eender welke kleur hij heeft. En de dealers in het stadspark moeten daar weg. Maar een jongere die eens van het juiste pad afwijkt, is niet verloren. Met een humane aanpak en een goede begeleiding, kunnen we hen weer op de goede weg brengen. Maar dan moeten we daarin durven investeren. Door te polariseren maken we het alleen maar erger.”

Naast een gemeenschappelijke aandacht voor duurzaamheid en een sociaal beleid vond Stefan in de Brugpartij ook een medestander om de zone waar hij woont – het deel van Holven ten noordoosten van de Katersberg – te vrijwaren van een aanslag: het doortrekken van de Ring. Hij staat dan ook helemaal achter de actiegroep Konnect, een goed voorbeeld van een nieuwe vereniging die mensen verbindt en zich met kennis van zaken heeft ingegraven in dit dossier dat ingewikkeld lijkt, maar eigenlijk om een simpele vraag draait: gaan we de leefbaarheid van Geel nog verder aantasten, of niet?

“De manier waarop de Brugpartij de overbodigheid en de schadelijkheid van dat plan aantoont en er tegelijk een alternatief voor heeft, maakt mij echt blij”, aldus Stefan. “De partij heeft daar veel energie aan besteed en daar ben ik dankbaar voor. Ik wil iets terugdoen door mee te doen!”