Qi Delaere

… werd in 2005 in China geboren, in de tijd dat de Chinese Volkspartij (de staat dus) jonge ouders verbood meer dan één kind te krijgen. Het was de tijd van vele drama’s, zeker als het kind-op-overschot een meisje was. Qi (zeg: Tsji) bleef anderhalf jaar in haar geboorteland, tot ze via adoptie in Geel terecht kwam. Daar zorgde Annemie Nijs voor-, al 17 jaar Qi’s moeder en ook een kandidate op onze lijst. Met haar Chinese adoptiezus vormen ze een gezin van drie.

Haar culturele achtergrond is belangrijk voor Qi en hoe ouder ze wordt, hoe meer ze de nood aanvoelt om meer over zichzelf te weten. Het zal moeilijk zijn haar verhaal vanaf haar geboorte te reconstrueren, maar ze gaat daar samen met haar moeder toch een poging toe doen. Los van de vraag of dat vandaag überhaupt nog mogelijk is…

Qi kijkt dus weleens achteruit, al is haar blik zoals die van elke 19-jarige vooral vooruit gericht. Ze is erg kunstzinnig. Ze speelt gitaar en piano en schrijft liedjes – één per week is het streefdoel. Ze heeft ook altijd in creatieve richtingen gestudeerd. Ze ging al heel vroeg naar de tekenschool bijvoorbeeld. En na een jaar STEM, twee jaar Sport en één jaar Humane Wetenschappen beëindigde ze haar secundair onderwijs aan de Kunsthumaniora in Antwerpen (beeldende kunsten). Dit jaar startte ze in de Luca School of Arts in Brussel, het vroegere Sint-Lukas, waar ze Vrije Kunsten studeert.

Er kan er maar één de jongste zijn op onze lijst en dat is Qi. Wat trok haar in de Brugpartij aan?

“Het streven naar de progressieve middenweg. Met erg duidelijke standpunten toch niet vervallen in het extreme, zoals dat nu zo populair is bij vele jongeren. In ben lid geweest van een nog linksere partij, maar daar voelde ik mij niet helemaal thuis. Ik heb er wel toffe initiatieven meegemaakt, met vrijwilligerswerk en zo, maar ik denk altijd kritisch na en daardoor werkte het op veel vlakken niet. Wanneer iedereen hetzelfde gelooft, of moet geloven, wordt het voor mij al snel erg saai. In de politiek moet je fundamentele zaken kunnen delen, maar álles… Bij dat totalitaire voelde ik mij niet goed. De standpunten van de Brugpartij liggen inhoudelijk in dezelfde lijn, maar de partij is opener, vrijer én kritisch. Dat komt o.a. door de verschillende achtergronden die je bij er vindt. Helemaal geen mikmak, maar juist een erg goede mix die een stevige, maar open basis oplevert. Ik ben de jongste, maar er zijn ook kandidaten van 21 en 24 jaar, da’s prima! Ik zou graag in een progressiever Geel leven. Maar extreem moet het voor mij niet zijn. De Brugpartij, dus!”