Lief Bastiaens

… werd in de zomer van 1977 geboren in Geel. Haar ouders, allebei ambtenaren, woonden toen in Kievermont, waarvan haar moeder afkomstig is. Haar vader is een zoon van de bekende kleermaker van de Burgstraat, waar ze haar kindertijd doorbracht. Nadien verhuisde ze met ma en pa naar de Keulsekar. Lief heeft nog een jongere zus. Ze groeide op in een gezin dat met een open blik in de wereld stond en waar het kleine grut stil moest zijn als er naar het Journaal werd gekeken. Amper 4 jaar oud liep ze al mee in een demonstratie. (Tegen de kernrakketten!) En in het vijfde studiejaar stelde ze haar eerste petitie op. De basisschool van Sint-Dimpna was toen pas gemengd en Lief vond dat de meisjes even toffe ateliers moesten krijgen als de jongens. De directie plooide! In haar eerste middelbaar richtte ze na Zwarte Zondag een antiracistische scholierengroep op en enkele jaren later zat ze bij in de organisatie van een scholierenstaking tegen racisme. Dat activistisch kantje en het streven naar eerlijkheid en rechtvaardigheid kenmerken haar tot de dag van vandaag.

In de humaniora volgde ze de richting Menswetenschappen-Talen; daarna begon ze aan studies pol & soc en sociaal werk. Ze maakte die niet af, o.a. omdat ze met andere dingen bezig was. Via de chiroleiding geraakte ze in het jeugdwerk en dat bracht haar voor anderhalf jaar naar Hoogstraten, waar ze jeugdpastor werd. Vervolgens was ze educatief medewerker bij de KAJ. Ze bleef tussen de jeugd werken toen ze voor Fedasil aan de slag ging in het eerste opvangcentrum van zijn soort in Neder-over-Heembeek. Dat ze zich voor minderjarige asielzoekers kon inzetten, vond ze super. Een beetje té zelfs: ze ging er zo hard in op dat ze tegen haar grenzen botste. Het risico van de sociale sector is dat je jezelf erin verliest…

Lief besloot haar leven te heroriënteren en meldde zich als poetsvrouw bij een dienstenchequebedrijf. Dat doet ze nu al vijftien jaar, ook met hart en ziel maar zonder het risico om zichzelf op te blazen. Ze is ook een actieve vakbondsafgevaardigde, waarmee ze haar job toch weer van een meerwaarde voorziet.

Lief is een alleenstaande vrouw die geniet van de wandelingen met haar hond en zo ecologisch mogelijk probeert te leven. Toen ze haar versleten auto dumpte, kocht ze er bewust geen nieuwe: ze deelt er een met haar moeder. Ze wordt blij van een goed boek, een dito avond met wat vrienden of een tripje met de hond en de mobilhome naar Zeeland of zo.

Groen is ze van huis uit. “We weten al lang dat het niet goed gaat met ons milieu”, zegt ze. “Maar daar écht iets aan doen, da’s nog wat anders. De groenen zien de noodzaak wel in. Maar ecologie moet sociaal zijn of kan niet lukken. Ikzelf kan me bijvoorbeeld geen elektrische auto veroorloven. Dat iedereen daarin meegenomen wordt, vind ik erg belangrijk.”

Met de lokale politiek had Lief zich voordien nog niet bezig gehouden. Toch is ze nu een enthousiaste kandidate voor de Brugpartij. “Ik heb héél veel opgestoken sinds ik erbij ben en ik kijk écht op van de interessante kantjes die dat lokaal verhaal heeft. Dat is een aangename verrassing! Ik sta achter de Brugpartij omdat ze zich in de gemeenteraad kritisch opstelt maar constructief blijft. Ze is strijdlustig, maar in plaats van met de voet vooruit te spelen, doet ze het met uitgestoken hand. Awel, dan speel ik graag mee!”