Annemie Nijs

… werd in 1960 in Turnhout geboren. Haar vader en moeder waren van de Kempen maar verhuisden kort na haar geboorte naar een eigen huis in Bokrijk. In 1984 studeerde ze in Leuven af als (gezins)sociologe. Na de scheiding van haar eerste man (na een lange psychische ziekte) kreeg ze de kans om een nieuw initiatief te starten in de Lebonstraat in Geel, een opvanghuis voor vrouwen en kinderen. Ze leerde haar tweede partner, Krist, kennen en samen bouwden ze vzw Tussenhuis uit. Krist stond in voor de praktische uitbouw van de vzw, Annemie werd afgevaardigde bestuurder en verantwoordelijk voor de inhoudelijke werking. In 1992 werd Tussenhuis vzw erkend door de overheid. Ze nam met Luce Peys, ook kandidate voor de Brugpartij, iemand in dienst die heel het parcours met haar zou afleggen. Tussenhuis functioneerde een aantal jaren op zichzelf maar kwam na enkele fusies onder de koepel van CAW De Kempen terecht. Annemie werkte een tijd in het management van CAW, maar koos er na enkele jaren voor om weer in het front van de hulpverlening te gaan werken.
Op dit moment werkt ze in de welzijnscampus van Geel in de sociale opvang. Zij vangen mannen, vrouwen en hun kinderen op die dak- en thuisloos zijn.
In 2004 stierf Krist onverwacht. Ze hadden toen anderhalf jaar geleden hun eerste dochter, Jing, geadopteerd uit China. Hun tweede adoptiedossier was bijna rond toen Annemie weduwe werd. Het dossier werd stopgezet en Annemie besliste om de procedure alleen aan te gaan. Dit duurde bijna vier jaar, maar uiteindelijk werd Qi de sluitsteen van Annemie’s ‘ménage à trois’ in de Heistraat. Qi is een jonge vrouw met het hart op de juiste plaats- je vindt haar ook op onze lijst.

Annemie is eigenlijk een specialiste in het vak ‘vallen en opstaan’. Hoopvol en veerkrachtig blijven, dat is haar formule. Ze is ook een late roeping bij lokale verkiezingen. Ze zei ‘ja’ tegen de Brugpartij om iets te doen aan het sociale klimaat, dat ze er de laatste jaren niet beter op zag worden. “Je voelt ook in Geel dat de verrechtsing inhakt op de warme band tussen de mensen”, zegt ze. “Via de Brugpartij wil ik me mee engageren om een tegenstroom teweeg te brengen. Ons programma is erg sociaalvoelend en richt zich ook op de gaten in het vangnet van onze sociale voorzieningen. Alsmaar meer mensen vallen daar door. De meest kwetsbaren worden door het beleid vaak vergeten. Een grote groep mensen – ook jongeren! – stemt extreem omdat ze zich benadeeld voelen door de maatschappij.

Wat me bij de Brugpartij ook aantrekt, is de aandacht voor singles. De groep van alleenstaande mannen en vrouwen groeit – ook die van de alleenstaande moeders en vaders – en daar moet het beleid mee rekening houden. De Brugpartij calculeert hen mee in.”