Sophie Luyckx

… is van 1972 en bleef daarna de jongste thuis. Ze heeft twee broers en groeide op aan de Diestseweg, met het jeugdcentrum De Bogaard aangenaam dichtbij. Bij haar vader Paul, die als beeldhouwer is opgeleid, stroomt de kunst door de aderen en bij Sophie ook. Na haar humaniora ging ze publiciteit en grafische kunsten studeren aan de toen pas gevormd Karel De Grote Hogeschool in Antwerpen. Ze maakte die studies niet af, maar kwam toch goed terecht. Na een aantal kortere jobs die mekaar snel afwisselden kwam ze in 1999 bij een telemarketingbedrijf in Eindhoven terecht, waar ze begon aan de helpdesk die Philips-klanten uitlegde hoe ze DVD-spelers op hun TV moesten aansluiten. Ze groeide snel door in dat bedrijf tot ze er opleidingen ging geven. Dat ze dat in Barcelona en Parijs kon doen, vond ze een absolute meerwaarde bij een leuke job. Maar na een jaar of acht had die haar tol geëist. De weegschaal bewoog nog amper als Sophie erop ging staan. Ze trok de stekker uit haar multinationale kostwinning. Terug naar Geel, naar het provinciaal proefbedrijf voor de veehouderij, dat hier zowel de Hooibeekhoeve als de pluimveehouderij in Poiel uitbaat. Twee jaar werkte Sophie bij de kippen. Ze deed ook vrijwilligerswerk voor Cunina en een digitaliseringsproject op het stadsarchief.

Via haar broer, Toon, kwam ze in de gemeenschapsinstelling van Mol terecht, waar ze een chauffeur verving die de jongeren van en naar de jeugdrechtbank bracht. Ze is er gebleven en heeft er nu een vaste job in het onthaal. In ploegen weliswaar, maar dat lukt prima.

Sophie is nooit getrouwd maar daar maalt ze niet om. Van een gezin heeft ze altijd wel gedroomd, maar ze vindt dat je daar niet noodzakelijk met 3 (of meer) voor moet zijn. Ze heeft een zonnetje van een dochter en voelt zich door haar nabije familie zo goed omringd dat ze de benaming ‘alleenstaande moeder’ geenszins op zichzelf van toepassing vindt.

Bij de Brugpartij trokken zowel de mentaliteit als de samenstelling haar aan. “Aan politiek doen is niet simpel. De idee dat je mekaar de hand moet kunnen reiken om iets te bereiken, sprak mij sterk aan. En dat je door verschillende ideeën samen te brengen een mooi project kunt maken. Bruggen bouwen, kortom. Ik ben al langer sympathisant van Groen en zijn thema’s, maar in het programma van de Brugpartij zitten ideeën die minder klassiek, maar toch knap gevonden zijn. De partij denkt buiten de hokjes. Originaliteit, daar hou ik van!”