Anke Kerckhofs

… is er altijd vroeg bij geweest. Ze vond bijvoorbeeld zeven maanden zwangerschap voldoende. Daardoor werd ze in Edegem op de wereld gezet in plaats van in Geel, en in maart in plaats van in mei 2000. Dat ze de op één na jongste kandidaat van de Brugpartij is, ligt misschien in het verlengde daarvan, al kunnen we deze jonge vrouw allerminst ‘politiek prematuur’ noemen. Anke weet de klepel hangen.

Als jonge Stelense studeerde ze Jeugd- en Gehandicaptenzorg in het secundair onderwijs om vervolgens een jaar Verpleegkunde aan te vatten. Dat bleek haar ding niet te zijn en ze schakelde over op Pedagogie (in Antwerpen). Klierkoorts gooide roet in het eten, maar via afstandsonderwijs haalde ze toch datzelfde jaar nog haar diploma.

Anke is aan de slag bij Fedasil, als polyvalent centrummedewerker in Lommel, waar asielzoekers worden opgevangen in vakantiecentrum Het Parelstrand. Daar is ze het eerste aanspreekpunt voor en ondersteuner van nieuwkomers. Een pittige job in een soms onderbezette sector, die Anke dan ook best uitdagend vindt. Maar door de diversiteit en het contact met al die verschillende culturen vindt ze haar job ook erg fijn en verrijkend.

Vanaf haar 7^de speelde Anke Kerckhofs tennis bij Den Bruul. Dat deed ze als jeugdspeler in competitie en later als jeugdtrainer. Tot haar job en haar drukke leven daar een eind aan maakte, leerde ze kleuters hun eerste balletje slaan. Nu gaat een groot deel van haar vrijetijd naar de Stelense toneelgroep ’t StAt en naar het parochiezaalcomité. En naar haar vriend, met wie ze sinds dit jaar samen is. Om haar hoofd leeg te maken, gaat ze graag creatief aan de slag met juwelen, of iets anders dat haar de rust van het ‘prullen’ biedt. Lezen doet ze ook graag: het liefst luchtige fictie, of non-fictie over migratie of pedagogie om haar vakkennis aan te scherpen.

De stap naar de lokale politiek en de Brugpartij zette ze met overtuiging. “Er wordt in Geel veel gepraat over participatie. Het stadsbestuur beweert dat het altijd naar de mensen luistert, maar in een dorp als Stelen merk ik daar heel weinig van”, zegt ze. “Mijn pedagogische studies hebben mij geleerd dat participatie geen enkelrichting-verhaal is, en dat het erg belangrijk is als je wil dat mensen zich goed ontwikkelen. Een lokaal bestuur moet oppikken wat er onder de mensen leeft en bekijken hoe het dat kan ondersteunen. Het zijn soms kleine dingen die het vertrouwen tussen de mensen en het stadsbestuur doen verdwijnen. Echte participatie voorkomt dat, en daar wil mij bij de Brugpartij op toeleggen.”