Camping Brug: berichten uit het Geelse buitenland (1)
NOG één KEER SLAPEN…
Voor zover er met die hitte te slapen valt natuurlijk, want goed weggeregend is ze in Geel niet. ‘Nog één keer opstaan’ is toepasselijker. Dat is het zondag, 29 juli, en dan start Camping Brug.
Zestien dagen lang trek ik op ontdekkingstocht in de dorpen van Geel. Soms, misschien en hopelijk in mijn eentje. Maar ook misschien en hopelijk zal ik vaak gezelschap krijgen. Van vrienden van de Brugpartij, van mensen die ik in de dorpen ken, en als het aan mij ligt ook van mensen die ik daar nog niet ken. Wij reizen om te leren (kennen).
Telkens wanneer ik iemand vertel dat ik de eerste helft van augustus ga citytrippen in Geel, roept dat een lachreactie op. Als ik eraan toevoeg dat ik hoop zo vaak mogelijk met de dorpelingen mee te mogen eten, beginnen ze te giechelen. Wordt de Brugpartij de eerste politieke partij die van de mensen iets krijgt, in plaats van stylo’s uit te delen? “En in elk dorp wil ik gaan zwemmen”, ga ik dan verder. In een vijver, een kanaal, een beek, in iemands zwembad… maakt niet uit. Op dat moment weten ze het écht niet meer, en geef ik nog wat gas bij. Ik vertel hen dat ik me enkele uren per dag ter beschikking wil stellen voor een klus. De ladder vasthouden van iemand die zijn dakgoot aan het schilderen is, een haag scheren, een afwaske doen… Dan zijn ze er zeker van: hij is weer aan ’t zwanzen. Neen vrienden, ik zwans niet, ik ga dat echt doen, of het althans proberen. Vanaf zondag in Larum, vanaf dinsdag op Ten Aard, vanaf donderdag in Stelen, en zo verder tot we er op 13 augustus een punt achter zetten op ’t Punt.
Ik heb inmiddels geleerd hoe ik via de wifi van mijn gsm mijn laptop op het internet kan hijsen, dus incommunicado zal ik niet zijn. Ik zal verslag kunnen uitbrengen van mijn eigen belevenissen, en die van de wereld kunnen blijven volgen. Ik hoef jullie nu dus nog helemaal niet van naaldje en draadje uit te leggen wat Camping Brug is, en hoe de Brugpartij op dat schijnbaar zotte idee is gekomen. Misschien wordt het trouwens wel iets heel anders dan we nu denken en gebeuren er straks dingen waaraan we niet hadden gedacht. Als dat leuke dingen zijn, staan we daar altijd voor open, anders wat minder.
Op mijn (droog) gemak
De Brugmobiel wordt mijn vriend voor zestien dagen. Een aaibare mobilhome uit de vorige eeuw, die ik van Peter Van Nuland mag lenen. Al
s ik ermee kan rijden, zal ik er ook wel in kunnen slapen, zeker? Ik heb er in elk geval alle vertrouwen in, temeer omdat de afdeling Decor & Rekwisieten van de Brugpartij zich werkelijk dubbel heeft geplooid om mij van een aantal toebehoren te voorzien, die het leven onderweg sterk zullen veraangenamen. Een draagbare bar, een coole buitentafel, enkele kamer- en terrasplantjes… Voorwaar, dat wordt huiselijk. Het pièce de résistance is een ecologisch verantwoorde brok comfort die deze week door de reeds genoemde afdeling werd afgeleverd: het droog gemak!
Het betreft hier een huiske van eigen makelij met eerder eenvoudige contouren, dat evenwel wordt aangedreven door een vernuftig bio-systeem. Het schijnt te werken met houtkrullen en –schaafsel, waarin (of waarop) men ongestoord kaka of pipi zou kunnen doen, en als het moet zelfs allebei. De restproducten van de menselijke stofwisseling komen in een opvangzak terecht, die je nadien gewoon op de composthoop kunt gooien. In principe kun je een oude ijskast óók op de composthoop gooien natuurlijk, maar heel die huiskeshandel is biologisch afbreekbaar. Wablieft, het is zó biologisch afbreekbaar dat je moet oppassen om er niet in te vallen, of je komt er biologisch half afgebroken uit! Ik zou de waarheid geweld aandoen mocht ik u vertellen dat ik niet kan wachten om op dit droog gemak mijn gevoeg te doen, maar gezien het uitgekiende, experimentele karakter van deze unieke pot, die geheel aansluit bij de ecologische opstelling van de Brugpartij, lijkt dit een boeiende bezigheid, die ik er met graagte bij zal nemen.
De Brugmobiel is voor mij alleen, maar dit eco-toilet staat ter beschikking van alle bezoekers van Camping Brug. De kans is namelijk groot dat nog andere bezitters van een mobilhome zich bij de Brugmobiel aansluiten. Misschien komen er zelfs tentjes bij – dat mag allemaal. Kortom, we hopen soms toch wel eens met meer dan twee of drie te zijn. Ikzelf zal sowieso mijn dagelijkse bezigheden hebben: zoeken naar eten en een gastvrije tafel, naar zwemgelegenheid, naar nuttig tijdverdrijf, naar dorpelingen waarmee het aangenaam over het leven praten is etc., om nog te zwijgen van de plichten die een mens zijn leven nu eenmaal kenmerken. Maar daarnaast hebben onze frisse lokale teams in elk dorp een bescheiden, doch aangenaam programma uitgewerkt, dat openstaat voor iedereen. Wat hebben we zoal? Een fotozoektocht, trage wegen opkuisen, een wandeling door de Neerhelst en een zangavond in Larum, petanque, een kubb-tornooi, een Breeven-wandeling en line-dance op Ten Aard, een verrassende avondwandeling en tepke-schiet in Stelen… van alles en nog wat! Ze maken er reclame voor in de dorpen, op Facebook en op onze website, je zal het wel zien. Kom gerust af!
Camping Brug staat twee nachten en bijna drie dagen in elk dorp. Dat je hier of daar een vlag of een wimpel van de Brugpartij zult opmerken, is niet uitgesloten. En sympathieke medeburgers waar je in oktober voor kunt stemmen, zullen er ook wel opduiken. Maar we brengen geen folders mee, geen naamkaartjes en dus ook geen stylo’s. We zijn daar niet om ons programma voor te lezen of om Linda in de Hei en Karel in Stelen van het grote gelijk van de Brugpartij te overtuigen. Ik heb altijd wel wat bewondering gehad voor missionarissen, maar ik heb er nooit een willen worden. Ik ga ervan uit dat Linda en Karel, mocht het hen interesseren, onze standpunten wel zullen weten te vinden, en dat ze wel verstandig genoeg zijn om op 14 oktober een goede keuze te maken. Het komt er tijdens Camping Brug vooral op aan Linda en Karel te ontmoeten, en iets van hen te leren. Hoe is het leven daar in die dorpen? Missen ze die pas gesloten dorpswinkel? Lééft het dorp nog? Is het daar goed oud worden? Amuseren hun kinderen zich daar, en denken ze dat die er zullen blijven wonen? Voelen ze zich eigenlijk wel Geels?
Als je, zoals ik, beroepshalve lang met Geel bezig bent geweest, denk je dat je Geel wel redelijk goed kent. Maar keer het of draai het: als straks Vera of Ben naast de sjerp grijpen, dan hangen ze die rond mij. Daarom is redelijk goed voor mij niet goed genoeg meer. En dus probeer ik van zondag 29 juli tot de avond van maandag 13 augustus zoveel mogelijk bij te leren. Ik hoop van alles te hebben beleefd en veel Gelenaars te hebben ontmoet. Er zullen er misschien bij zijn die zich geen Gelenaar voelen. Omdat Zammel nu eenmaal dichter bij Westerlo ligt, of omdat ze van Mol naar Bel zijn gekomen, waar die grond in die verkaveling hen wel wat leek.
U merkt het: Camping Brug wordt een Geels avontuur. Het plezier zal voor mij zowel in het beleven liggen, als in het verslag uitbrengen. Schrijven over Geel… Lang geleden dat ik dat nog heb gedaan. U leest mij snel, met verhalen uit Larum. En altijd welkom bij Camping Brug! (dk)